როცა იესო გვთხოვს თქვენ და მე, „მოვინანიოთ“, იგი გვიწვევს, შევცვალოთ აზროვნება, ცოდნა, სული - ისიც კი, როგორ ვსუნთქავთ. იგი გვთხოვს, შევცვალოთ სიყვარულის, აზროვნების, მსახურების წესი, ისიც, როგორ ვატარებთ თავისუფალ დროს, როგორ ვეცქევით მეუღლეს, როგორ ვასწავლით შვილებს და ისიც კი, როგორ ვუვლით საკუთარ სხეულს. არაფერი არ არის უფრო განმათავისუფლებელი, უფრო კეთილშობილური ან უფრო გადამწყვეტი ჩვენი ინდივიდუალური პროგრესისთვის, ვიდრე რეგულარული, ყოველდღიური ყურადღების გადატანა მონანიებაზე. მონანიება არ არის მოვლენა; ეს არის პროცესი. ეს არის ბედნიერების და სიმშვიდის გასაღები. რწმენასთან ერთად, მონანიება გვაძლევს წვდომას იესო ქრისტეს გამოსყიდვის ძალაზე.

იესო ქრისტეს სახარება მოგვიწოდებს, შევიცვალოთ. მისი ყველაზე ხშირი გზავნილია, „მოინანიეთ“ და მონანიება ნიშნავს, დავთმოთ ყოველი საქმიანობა - იქნება იგი პირადი, ოჯახური, ეთნიკური თუ ეროვნული, რომელიც უპირისპირდება ღმერთის მცნებებს. სახარების მიზანია, ჩვეულებრივი ქმნილების გარდაქმნა ცელესტიალურ ბინადრად, ეს კი ცვლილებებს მოითხოვს.  ...

იესომ გვიბრძანა, გვიყვარდეს ერთმანეთი და ჩვენ ამ სიყვარულს გამოვხატავთ ერთმანეთისადმი მსახურებით. ჩვენ ასევე გვიბრძანეს, გვიყვარდეს ღმერთი და ჩვენ ამ სიყვარულს ვამჟღავნებთ მუდმივი მონანიებითა და ღვთის მცნებების დაცვით (იხ.იოანე 14:15). მონანიება გაცილებით უფრო მეტს ნიშნავს, ვიდრე უბრალოდ ცოდვებზე უარის თქმას. იგი თავისი ყველაზე ფართო მნიშვნელობით მოითხოვს „ცვლილებას“, ჩვენს ყველა იმ ტრადიციაზე უარის თქმას, რომელიც ეწინააღმდეგება ღმერთის მცნებებს. როცა ჩვენ ვხდებით იესო ქრისტეს სახარების კულტურის სრული მონაწილენი, ჩვენ ვხდებით „წმინდათა თანამოქალაქენი და ღვთის სახლეულნი“(ეფესელთა 2:19).

მეტი სიწმინდე არ მოვა უბრალოდ თხოვნის შედეგად. იგი მოვა, თუკი გავაკეთებთ იმას, რაც ღმერთს სჭირდება ჩვენს შესაცვლელად.

“სიწმინდე და ბედნიერების გეგმა“, 2019 წ. გენერალური კონფერენცია

ჩვენი მონანიების მზაობა გამოხატავს ჩვენს მადლიერებას ღვთის ძღვენისთვის, მხსნელის სიყვარულისთვისა და მისი ჩვენთვის მსხვერპლის გაღებისთვის. მცნებები და მღვდლობის აღთქმები წარმოადგენს რწმენის, მორჩილების, ღვთისა და იესო ქრისტეს სიყვარულის გამოცდას და რაც კიდევ უფრო მნიშვნელოვანია, ისინი გვაძლევს იმის საშუალებას, რომ გამოვცადოთ ღმერთის სიყვარული და მივიღოთ  სიხარულის სრული გზავნილი როგორც ამ ცხოვრებაში, ისევე იმ ქვეყნად. ...

გახსოვდეთ: ზეცაში ისინი კი არ იქნებიან, ვინც არასოდეს არ უშვებენ შეცდომებს, არამედ ისინი, ვინც მიხვდნენ, რომ გზას ასცდნენ და უკან, სახარების ჭეშმარიტების სინათლეში დაბრუნდნენ.

რაც უფო მეტად ვაფასებთ წინასწარმეტყველების სიტყვებს და ვიყენებთ მათ ცხოვრებაში, მით უფრო უკეთესად ვხედავთ, რომ დაგეგმილ გზას ვცდებით, თუნდაც სულ რამდენიმე გრადუსით.

მოწვევა, მოინანიოთ, იშვიათად წარმოადგენს დამსჯელ ხმას; იგი უფრო მოსიყვარულე  ვედრებაა, შემოვტრიალდეთ და „დავუბრუნდეთ“ღმერთს. ეს არის ნიშანი მამაზეციერისა და მისი მხოლოდშობილი ძისა, ვიყოთ იმაზე მეტნი, რანიც ვართ, ავიდეთ ცხოვრების უფრო მაღალ საფეხურზე, შევიცვალოთ და ვიგრძნოთ ბედნიერება იმით, რომ ვიცავთ მცნებებს. როგორც ქრისტეს მოწაფენი ჩვენ ვხარობთ მონანიების დალოცვებით და მიტევების სიხარულით. ყოველივე ეს ჩვენი  ნაწილი ხდება, აყალიბებს ჩვენს აზროვნებასა და გრძნობებს. ...

მონანიება, მეტწილად, არის ჩუმი და საკმაოდ პირადული, როცა ყოველდღე ეძიებ უფლის დახმარებას საჭირო ცვლილებების განსახორციელებლად.

მონანიება მეტწილად მოგზაურობა და არა ერთჯერადი მოვლენაა. ეს მარტივი როდია. რთულია, შეიცვალო, ეს მოითხოვს ქარში სირბილს, დინების საპირისპიროდ ცურვას. იესომ თქვა: „თუ ვინმეს სურს, გამომყვეს, უარყოს თავისი თავი, ყოველდღე იტვირთავდეს თავის ჯვარს და მომყვებოდეს“. მონანიება არის ზურგის შექცევა უპატიოსნებისთვის, ამპარტავნობისთვის, წყრომისთვის, უსუფთაო აზრებისთვის და შემოტრიალება ისეთი თვისებებისკენ, როგორიცაა სიკეთე, უანგარობა, მოთმინება და სულიერება. ეს არის ღმერთისკენ „შემობრუნება“. ...

მონანიება არა მხოლოდ გვცვლის, არამედ ლოცავს ჩვენს ოჯახებს და საყვარელ ადამიანებს. მართალი მონანიებით, უფლის განრიგით, უფლის გამოწვდილი ხელები არა მხოლოდ ჩვენ მოგვეხვევა არამედ ჩვენი შველებისა და მონაგარის ცხოვრებაზე განევრცობა. მონანიება ყოველთვის ნიშნავს, რომ წინ უფრო დიდი ბედნიერება გველის.

ჩვენი საქციელის შეცვლა და „სწორ გზაზე“ დაბრუნება მონანიების ნაწილია, თუმცა მხოლოდ ნაწილი. ჭეშმარიტი მონანიება მოიცავს ჩვენი ნებისა და გულის ღმერთისკენ შებრუნებას  და ცოდვაზე უარის თქმას. როგორც იეზეკილის წიგნშია ახსნილი, მონანიება ნიშნავს „ცოდვისთვის ... ზურგის შექცევას, ... და იმის კეთებას, რაც მართებული და კანონიერია; ... ფიცის აღდგენას [და] ცხოვრების დებულებით სიარულს, ბოროტის ჩადენის გარეშე“. ...

ჭეშმარიტი მონანიება უნდა მოიცავდეს უფალ იესო ქრისტეში რწმენას; რწმენას, რომ მას შეუძლია, შეგვცვალოს, მოგვიტევოს და თავიდან აგვარიდოს შეცდომები. ასეთი რწმენა მის გამოსყიდვას ეფექტურს ხდის ჩვენს ცხოვრებაში. როცა ჩვენ „შემდგომ გავიგებთ“ და „მოვბრუნდებით“ მხსნელის დახმარებით, ჩვენ შეგვიძლია, ვიგრძნოთ იმედი მის დაპირებებში და მისი მიტევების სიხარული. მხსნელის გარეშე თანდაყოლილი იმედი და სიხარული აორთქლდება და მონანიება ხდება უბრალოდ გასაცოდავებული ქცევის შეცვლა. მაგრამ მასში რწმენის გამომჟღავნებით ჩვენ მოვიპოვებთ მის შესაძლებლობებს და მზაობას, მივუტევოთ ცოდვა. ...

მიზეზების პოვნის ნაცვლად მოდით, ავირჩიოთ მონანიება. მონანიების მეშვეობით ჩვენ შევძლებთ უძღები შვილის მსგავსად ვიპოვოთ საკუთარი თავი და დავფიქრდეთ ჩვენი მოქმედებების მარადიულ გავლენაზე. როცა გავიაზრებთ, რა გავლენას ახდენს ცოდვები ჩვენს მარადიულ ბედნიერებაზე, ჩვენ არა მხოლოდ მოვინანიებთ არამედ ვეცდებით, გავხდეთ უფრო უკეთესნი. ...

სახარებაში ის არის კარგი, რომ შეგვიძლია, მოვინანიოთ! დანაშაულის გრძნობა შეიძლება  „აღიგავოს“. ჩვენ შეგვიძლია, აღვივსოთ ღვთის საოცარი სინათლით და „აღარ ვიგრძნოთ ტკივილი“. მონანიება არა მხოლოდ შესაძლებელია არამედ სიხარულის მომგვრელიც არის.

“მონანიება: სიხარულის მომტანი არჩევანი“, 2016 წ. ოქტომბრის გენერალური კონფერენცია